2011'de güzel filmler izledim, ama hiçbiri Biutiful gibi sarsıcı değildi. Hatta abartıp izlediğim en etkileyici 5 filmden biri diyebilirim. Bu kadar acının yaşandığı bir film bitince seyircinin hala memnun olabilmesi Iñárritu'nün başarısı. Hayatın siktiği bir adam olarak Uxbal'ın kendini sorumlu hissettiği iki çocuğu ve bir grup afrikalı ve asyalı göçmeni vardır. Arada abisiyle sevişen bir eski karısı ve nurtopu gibi de kanseri olan Uxbal, anasının da yüzüne karşı dediği gibi ölmektedir. Kimsenin de umrunda değildir ölmesi.
Filmin en sağlam cümlesi kanımca:
"Es peligroso fiarse de un hombre que tiene hambre. Y más peligroso fiarse de un hombre cuyos hijos tienen hambre..."
Yani: "Aç bir adama güvenmek tehlikelidir. Ve çocukları aç bir adama güvenmek daha da tehlikelidir"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder